Żeglarska Ballada

Autor / Wykonawca: brak (inne tego wykonawcy »)

Nastaje świt i rodzi się wiatr, co sennym oczy otwiera,
I życie znów jak piękny kwiat kolorów barwnych nabiera.
Kiedy rozwina się żagle i z oczu zginie ci ląd,
Człowiek poczuje się nagle, jakby daleko był stąd.

ref.: Bo to już taka jest zasada, że człowiek żyje tylko raz.
Choć czasem grom na niego spada,
To on żegluje, łapiąc czas.
Bo to żeglarska jest ballada,
Pod prąd, czy z prądem, wazne że
Na wszystko znajdzie się rada, na dobre i na złe.

Do taktu dnia i przygody rytm nam wystukuje przyroda.
Choć czasu pęd i bólu zgrzyt, raduje się dusza młoda.
Uparcie zdążaj do celu, z losem za barki się wziąć,
Chociaż tam dojdzie niewielu, trzeba po wantach się piąć.

ref.:Bo to już taka jest zasada, że człowiek żyje tylko raz.
Choć czasem grom na niego spada,
To on żegluje, łapiąc czas.
Bo to żeglarska jest ballada,
Pod prąd, czy z prądem, wazne że
Na wszystko znajdzie się rada, na dobre i na złe.