Van Gogh

Autor / Wykonawca: nieznany (inne tego wykonawcy »)

Dawno w mieście już drwił z niego każdy
Pośmiewiskiem był ludziom na codzień
On warait chory na wyobraźnie
Wiecznie w drodze, spóźniony przechodzień

Dokąd idziesz pytali go bliscy
Z tego bracie to trzeba się leczyć
A on brał tekturową walizkę
I wychodził swym obrazom na przeciw- mówiąc...

Ref: Idę tam gdzie bezmiar błekitu
Światłocienie cyprysów przy drodzr
Feerią barw każdy ranek rozkwita 
Chociaż wiem że do celu nie dojdę

Gdy malował świat milkł jak zaklęty
Kurczył się w skrawek płótna na ramcha
A on pieścił je jak piersi kobiety
W siedmiobarwnych tęcz kreskach i plamach

A gdy skończył wpatrywał się w ciszy
By natchnieniem nasycić swą duszę
A gdy już dał się marszadą wykupić 
Pił cała noc by z brzaskiem wyruszyć- mówiąc...

Ref: Idę tam gdzie bezmiar błekitu